Bağcılık tarihi çok eskidir. Yapılan araştırmalarda 1800 ile 1900 yıllarının başlarına kadar bağcılık, Muş’un en önemli gelir kaynaklarındandır. Sayı olarak 24 000’ e yakın bağ bulunduğu, buralarda elde edilen mahsulün çevre yerleşim yerlerine götürülerek ihtiyaç duyulan mallar ile değiştirildiği rivayet edilir. Bu bağlar, Vartinis, muş güneyi dağları takip ederek Arak, Mongok, İncebeli Mehmetcan, Kale, Pamukluk ve Çiriş bağlarıyla anılır.

Günümüzde bu bağlardan Mongok, İncebel ve Mehmetcan bağları faal durumdadır. Diğerleri yol olmaya yüz tutmuştur.
Bu bağlarda yetiştirilen Muş Üzümü kendine has özellikler taşıyan bir meyvedir. Bunlar sinciri, danagözü, yazbeyazı, güzbeyazı, kaşmer.... gibi çeşitliktedirler.
Bu üzümler ince kabuklu, sulu, çok şekerli ve hafif eşkinsimdirler. Bu üzümlerinden üretilen şarapların Paris’teki mahzenlerde saklanıldığını, tarihi incelerken rastlıyoruz.
Ayrıca Muş’a ait olan dayanıklı ve kışlık olarak saklanıla bilinen Güz Armudu, mayhoşumsu tadı olan küçük, beyaz Macirek Elması gibi meyvalar bu bağlarda yetiştirilmektedir.
Bağcılık 1990’ dan sonra ihya edilmeye çalışıldı bunu sonucu olarak Muş bağcılında önemli gelişmeler görülmektedir.